Aneta Jadowska

Urodzona 14.08.1981 filolożka, wielbicielka pomysłów niepraktycznych i niełatwych, czym uzasadnia doktorat z literatury i wiele innych ślepych uliczek w swojej biografii.

Urodzona w Radomsku, dzieciństwo i wczesną młodość spędziła w Przedborzu. Od 2000 r. mieszka w Toruniu i chyba już jest Torunianką, bo jak rodowici mieszkańcy miasta jednocześnie kocha je i nie znosi. Wiedzie nocny tryb życia, bo w nocy najlepiej jej się pisze i czyta. Śpi, gdy przyzwoici ludzie pracują, co chyba czyni ją człowiekiem nieprzyzwoitym.

Nie interesują jej małe wyzwania – skoro już spełnia się dziecięce marzenia o pisaniu powieści, nie ma powodu, by się ograniczać. Tak powstała sześciotomowa seria o Dorze Wilk, toruńskiej policjantce-wiedźmie. Nie lubi bezczynności i nudy, więc kończąc prace nad heksalogią, już obmyśla kolejne powieści.

Czyta wszystko co jej wpadnie w ręce, uwielbia seriale kryminalne i muzykę rockową. Byłaby dziś frontmenką kapeli rockowej, gdyby nie została obdarzona słuchem wystarczająco dobrym, by wiedzieć, że za grosz nie potrafi śpiewać.

Gdyby miała 9 żywotów jak kot, mogłaby zrealizować fantazje o zawodach idealnych: byłaby policjantką, dziennikarką, aktorką, szalonym naukowcem… Ale że na stanie posiada pojedynczy żywot, zajmuje się pisaniem, a jej bohaterowie przeżywają przygody, których starczyłoby na 9 żyć.

Na studiach polonistycznych wciąż wysłuchiwała, że fantastyka nie jest poważną literaturą i że nie powinna marnować na nią talentu. Na kilka lat nawet uwierzyła. Do czasu gdy nie uznała, że uwielbia pisać powieści niekoniecznie poważne i skoro sama woli spędzić wieczór z kryminałem czy urban fantasy niż z Konwickim, dlaczego nie miałaby pisać książek, jakie sama lubi czytać?

Tą autorkę poznałam przy okazji poszukiwania książek o aniołach. Wiem dość banalne biorąc pod uwagę, że mam na ich punkcie lekką obsesję. W czasie tych poszukiwań na jednym z blogów przeczytałam recenzje drugiej części cyklu. I tak od nitki do kłębka. Pierwszą część udało mi się pożyczyć od znajomej. I co? To był strzał w dziesiątkę. Pełną recenzje obu dotychczas wydanych powieści już niedługo opublikuję na blogu. Powiem szczerze, że humor który autorka prezentuje w swoich książkach jest rozbrajający i kultowy. 

To co z całą pewnością zawdzięczam autorce to pokazanie (przynajmniej mi), że mity słowiańskie mogą być równie ciekawe jak te greckie (chyba większość kojarzy już Percy'ego Jackson'a). Od dzieciństwa uczono nas o początkach państwa polskiego i nawracaniu na chrześcijaństwo. Wielu kojarzy zapewne chociaż Świętowita (miałam zdjęcie przedstawiającego go posągu w każdym podręczniku od historii i nie tylko ( w sumie ile można?)). A tu takie zaskoczenie. Pani Aneta przedstawia tu to z całkiem innej strony. Współczesna Polska, w której dalej kultywuje się o nich pamięć, uprawia magię 9 z całkiem niezłym skutkiem co widać po Dorze), a co ważniejsze ich wyznawcy koegzystują bez problemów z aniołami i diabłami znanymi nam z religii (tak tymi prawdziwymi). To coś co spotyka się bardzo rzadko w literaturze A do tego cala akcja dzieje się w Polsce. Żyć nie umierać. To właśnie pani Aneta otworzyła mi drogę w stronę polskiej fantastyki i dzięki niej dziś czytam min. Ziemiańskiego. Chylę czoła przed kunsztem twórczyni Dory i czekam z niecierpliwością na kolejną część (12 lipca). Już się nie mogę doczekać. 

A czy wy czytaliście już serię o Dorze Wilk? Jakie są wasze wrażenia?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

klikajcie na obrazek ;)

Ten post jest częścią akcji "Moda na autora" zapoczątkowanej przez Gosiarellę. Serdecznie wszystkich do tej akcji zapraszam. W końcu jak to powiedział Rej "Polacy nie gęsi i swój język mają". Swoich wybitnych pisarzy również (i nie chodzi mi tu głównie o Sienkiewicza czy Mickiewicza). Polska fantastyka nie jest gorsza od zagranicznej.